Rozdział trzydziesty piąty

Hay Hi Helo! Dziś nocia z domu moich kuzynów.... Tia... Mam nadzieje , że wam się spodoba i przepraszam za długość...

~~~~

*** misja pokojowa ***

Kushina wraz z Minato i jeszcze kilkoma innymi shinobi szli w wyznaczone miejsce. Żadna z pięciu nacji nie miała do niego prawa, więc wydała się ona najlepsza. Podczas trzydniowej podróży młoda jinchuriki nie wypowiedziała ani jednego słowa. Nawet nie spojrzała na kompanów. Gdy w końcu dotarli każdy przywódca wioski był podejrzliwy co do innych. Każdy zajął swoje miejsce a jinchuriki stanęli za ich fotelami, wyprostowani. Każde z nich badało sytuacje i swojego przeciwnika. Każdy oprócz Kushiny, która była ich królową. Oczywiście nikt o tym nie wiedział prócz Sarutobiego. Ale on już o tym zapomniał.
- Trzeba będzie ustalić nowe granice.- rzekł Raikage.
- Co? To obłęd! Chcesz zmienić wielkość każdej z nacji tylko dlatego abyś miał większe wpływy!- krzyknęła trzecia Mizukage.
- Nic z tego nie wyniknie! Powinien piasek dostać zgodę na przewodnictwo w tej odprawie a nie wy!
- Proszę was. Uspokójmy się i porozmawiajmy na spokojnie.- zaproponował Namikaze.
- Myślisz, że się ciebie boje pokurczu?- spytał z kpiną Raikage.
- Nic nie mówię, ale nie spotkaliśmy się tu aby udowodnić swoje umiejętności tylko aby porozmawiać o pokoju.
- Jesteś taki sam jak twoi poprzednicy. Liść był, jest i zawsze będzie tchórzami! Tak samo jak kiedyś Wir.- nosicielka Kuramy nie wytrzymała i na niego warknęła.- Uspokój swoją broń.
- Posłuchaj mnie ty pieprzony skurwysynie! Nigdy nie obrażaj Wiru! To przez was straciłam wioskę wy pieprzeni skurwiele! A dlaczego? Bo się nas baliście chuje jebane! Baliście się naszych umiejętności! Tego, że każdego z was pokonamy! Chcesz się dupku przekonać jak walczy prawdziwy wojownik? Chcesz?! To proszę cię bardzo. Zaraz się przekonasz tylko wyjdziemy z budynku a skopie ci tą pieprzoną dupę! I twój braciszek ci w niczym nie pomoże.- jej oczy przybrały tęczówki lisa. Od razu przy niej zjawił się Bee. Spojrzała tylko na niego a ten stał jak sparaliżowany.
- Co ona mu zrobiła?!- spytał A, podnosząc się z krzesła. Minato od razu stanął mu na drodze.
- Nikt z nikim nie będzie walczył. To nie czas ani miejsce na walkę.- rzekł spokojnie, aż za spokojnie. Uzumaki nie spuszczała oczu z Bee, który też na nią patrzył tylko nie swoimi oczami. Jego bestia patrzyła się na nią i była gotowa do wszystkiego. „ Uspokój się Kushina. To są rozmowy pokojowe a nie pogawędka przy kawce i ciasteczkach! Zachowuj się jak na prawdziwą królową przystało!” krzyknął Kurama. Dziewczyna wzięła uspokajające wdechy, posłała piękny uśmiech w stronę Bee i powróciła do swoich starych oczu. Bee obudził się z transu a młoda Uzumaki na spokojnie analizowała sytuacje w jakiej są. Przejechała dłonią po włosach i podeszła do Raikage. Odepchnęła Minato i ukłoniła się przed nim. Posłała mu swój uśmiech królowej.
- Przepraszam za swój wybuch, ale taka moja natura.- powiedziała swoim najpiękniejszym głosem. Lekko się uśmiechnęła, zmrużyła odrobinę powieki. Raikage był nią zauroczony.
- To też moja wina. Nie powinienem od razu z czymś takim wyskakiwać.- odpowiedział drobnym uśmiechem w jej stronę. Każdy się na nich patrzył z niedowierzaniem. Nikt, ale to nikt jeszcze tak szybko go nie uspokoił. „ No i o to mi chodziło młoda.” Powiedział z uśmiechem lis. Po uspokojeniu Raikage powrócili do rozmowy o pokoju. Młoda Uzumaki czuła na sobie przez cały ten czas spojrzenie A…. Po powrocie z narady, Kushina dostała ochrzan od Rady i Minato. Ale się tym nie przejęła. Ruszyła w stronę rezydencji klanu Uzumakich. Od razu powróciły do niej wspomnienia….

*** perspektywa Kushiny***

Ech. W wiosce jestem już miesiąc i ani jednej misji, nie wliczając tamtej z Minato. Jęknęłam przekręcając się na łóżku. Przez tamtą misję straciłam swoją przyjaciółkę Mikoto, która jest teraz kumpelą mojej siostry dattebane. Shion i Manku znalazły wspólny język z Tamiko, Kakashim i Itachim. A ja? Siedzę w pokoju i rozmyślam nad swoim życiem. Co bym zrobiła gdybym nie zgodziła się na tamtą misję. Zapewne zostałabym z Minato. Nie straciłabym swojej przyjaciółki…. Nagle moje rozmyślania przerwało pukanie do drzwi. Z niezadowoleniem na twarzy, ruszyłam w stronę drzwi.
- Tak?
- Hej Kushina!
- Cześć Hana.
- Dasz się wyciągnąć do łaźni?
- Z chęcią dattebane.- powiedziałam i ruszyłyśmy w stronę łaźni. Dawno z nią nie rozmawiałam. Dotarłyśmy na miejsce…. Siedziałyśmy zanurzone w wodzie. Hana opowiadała mi o tym co mnie ominęło a ja bawiłam się wodą. Gdy nagle….