Rozdział dwunasty

- Kushina! Nareszcie. Już zaczynałam się o ciebie martwić.
- Nic się takiego poważnego nie stało. Mihomi musimy iść do Hokage.- powiedziałam pociągając siostrę w stronę biura.
- Kushina.
- Co?
- Pośpiesz się.- powiedziała pociągając mnie w stronę biura. Tamiko poszła z nami. Gdy stałyśmy przed drzwiami, powiedziała, że weźmie moje zakupy do domu. Podziękowałam jej i zapukałam w drzwi. Gdy dostałam odpowiedź, pociągnęłam klamkę w dół i weszłyśmy z siostrą do gabinetu. Znajdował się tam jeszcze oprócz Hokage, Minato.
- Ach Kushina. Co cię do mnie sprowadza? Kim jest twoja towarzyszka?
- Hokage-sama sprowadza mnie pewna ważna sprawa. Czy może moja siostra….
- Zabrać ją z tej wioski.- przerwała mi i dokończyła swoimi słowami. Spojrzałam na nią z niedowierzaniem.
- E…- przerwałam czcigodnemu.
- ŻE CO DATTEBANE?!- krzyknęłam jej prosto w twarz.
- Po pierwsze nie krzycz. Po drugie jesteś jeszcze niepełnoletnia. A po trzecie jestem za ciebie odpowiedzialna.
- A teraz ja ci coś powiem dattebane. Po pierwsze nie jesteś. Po drugie mam prawo tu mieszkać, już się przyzwyczaiłam do tej wioski dattebane. Po trzecie nie chce i nie lubię zaczynać wszystkiego od nowa. Jasne?
- Kushina…- powiedziała z bólem. Wiedziałam , że ją zraniłam.
- Mihomi nie bierz tego do serca. Po prostu…
- Czy wy jej to zrobiliście?!- wróciła się z gniewem do Hokage. Spojrzał na nią smutnym wzrokiem.
- Musieliśmy.
- A więc ją zabieram…- tym razem to ja jej przerwałam.
- Zgoda , ale pod jednym warunkiem.
- Jakim siostro?- zapytała zaskoczona. Uśmiechnęłam się szatańsko.
- Jeśli mnie pokonasz to możesz mnie zabrać z tej wioski, ale jeśli ja cię pokonam to ty ze mną zostaniesz w wiosce. Zgoda?- powiedziałam wyciągając w jej stronę dłoń. Widziałam u niej wahanie. Czyli nadał byłam od niej silniejsza dattebane?
- Zgoda.- powiedziała pewnym głosem i ścisnęła moją dłoń.
- Jak już ustalicie to pójdziecie do mnie a potem jeśli zostaniecie to obydwie zamieszkacie u Minato.- rzekł Trzeci i powrócił do wypełniania papierów. Wyszliśmy wszyscy z budynku. Minato odprowadził nas na pole treningowe i poczekał chwilę na swoją drużynę. My natomiast ustawiłyśmy się w odpowiedniej pozycji i zaczęłyśmy walkę……. Po trzech godzinach walki wygrałam. Mihomi , ani razu mnie nie powaliła na ziemię. Szłyśmy do Hokage. Powiadomiłyśmy go o tym , że zostajemy, dał mojej starszej siostrze ochraniacz i poszłyśmy w stronę domu Namikaze. Ludzie się na nas patrzyli. Co im się dziwić. Dwie obce kunoichi z poszarpanymi ubraniami , całe brudne kierują się w kierunku domu Namikaze. Gdy po pięciu minutach dotarłyśmy do domu wpadłyśmy na Minato i jakieś dziewczyny. Mihomi się zaśmiała i ruszyła w stronę drzwi niezauważalnie. Ja natomiast podeszłam do nich i chciałam porozmawiać z chłopakiem, ale wianuszek dziewczyn mi na to nie pozwalał. Westchnęłam i wepchnęłam się pomiędzy nie przy użyciu siły. Popchnęły mnie i znajdowałam się kilka milimetrów od jego twarzy. Od razu zagościł u nas mocny rumieniec i odskoczyliśmy od siebie.
- Minato co chcesz…- nie pozwolił mi dokończyć.
- Porobić w domu?
- Tak…. To chodź jesteś mi potrzebny dattebane.- powiedziałam i złapałam go za nadgarstek. Pociągnęłam w stronę drzwi i zamknęłam zanim wianuszek do nich nie dotarł. Oparłam się o ścianę, zdjęłam buty i spojrzałam na blondyna. Posłał mi wdzięczny uśmiech. Następnie omiótł mnie przerażonym spojrzeniem.
- Co wyście wyprawiały?!
- Walczyłyśmy. A co dattebane?
- Powinnaś się przeprać, albo najlepiej umyć. Bez urazy.
- Na razie jej nie mam dattebane. Pytanie. Czy ktoś z was potrafi gotować?
- Nie do końca.- powiedział i podrapał się po głowie.
- Dobra dattebane. Kolacja będzie za godzinę. Tylko się umyję dattebane.
- Jasne to cię zaprowadzę do twojego pokoju i do łazienki.- powiedział z uśmiechem i zaczął mnie prowadzić do pokoju. Wzięłam spodenki i podkoszulek, zaprowadził mnie do  łazienki i zostawił samą. Szybko się umyłam i przebrałam. Wyszłam z niej i zeszłam na dół do kuchni. Zamknęłam drzwi i zaczęłam robić ramen. Po półgodziny danie było gotowe, a ja z uśmiechem na ustach nalałam je do wazy, którą znalazłam. Zaniosłam do jadalni talerze a następnie  wróciłam z wazą. Gdy już miałam ich wołać pierwsza do jadalni wbiegła Tamiko.
- Ramen!!- krzyknęła młoda z rozmarzeniem w głosie. Od razu do pokoju wparowała pozostała dwójka domowników.
- Kushina!- krzyknęła uradowana siostra. Zaśmiałam się. Zasiedliśmy do stołu i każdy delektował się jedzeniem.
- Kushina to jest przepyszne.- powiedział z rozmarzeniem Minato. Posłałam mu uśmiech. Gdy skończyliśmy jeść Mihomi powiedziała , że pozmywa.

oczywiście tu bez pocałunku... jeszcze poczekacie....